Makapiling ka

*alarm*

lakas ng tunog ng alarm ko sa fone.. shit.. prang ang bilis ng oras.. habang nkahiga pa ako sa kama ay kinakapa ko pa sa may unan ko ang cellphone kong ang ingay dahil sa alarm.. asar naman.. gusto ko pa matulog.. naleche na.. tinatamad na naman ako.

Gusto ko na naman matulog whole day. Ayaw ko mag-isip ng mga dapat gawin ngayong araw na’to. Lalo na ang pumunta sa school dahil sa sobrang boring ng lahat ng bagay na nakikita ko dun. Di naman ako ganito dati. Sabi nga ni mama, masipag daw ako mag-aral nung high school. Honor Student at Varsity Player. Naks.. kung sabagay totoo nga naman sabi ni mama. Ngayong college nako, Tanong ko na lang sa sarili ko.. San na napunta kasipagan ko? Kaloka.. Parang sinipsip ng kapaligiran ang buong energy ko sa katawan kaya eto.. naiwan sa katawan ko lahat ng katamadan sa mundo.

Bumangon nako. Dumeretso sa CR, nakaharap sa salamin. WTF! May pimples ako sa ilong. Ano ba yan! Sa lahat ng parte ko sa katawan, bakit sa may ilong pa? Is this a sign of a very bad day? Feeling ko malas ang araw na ito.May kumatok sa pintuan ng kwarto ko. Si ate pala.

Ate: Jenna, buksan mo pinto. Tulog ka pa ba? Bangon ka na dyan. Nakalimutan mo ba na may pasok ka ng 8am ngayon?

(Lalong lumakas ang katok nia sa pinto.. Araw-araw na lang ganito eksena sa umaga..)

Jenna: Alam ko.. Maliligo lang ako. Hintayin mo ko huh.. Hatid mo ulit ako sa school. Kakatamad maglakad eh.

(Malapit lng kasi ang school ko sa bahay. Kaya aman naglalakad na lang ako pag punta at pauwi mula sa school. Pero minsan hinahatid ako ni ate kasi may kotse xa. Ai oo nga pla, c ate joy ko ay ang panganay sa amin magkakapatid. Isa na siyang doctor ngayon sa isa sa hospital dito sa Davao City. At ako bilang bunso sa magkakapatid ang pinakapilya sabi ni ate. Hahay ganun daw tlga pag bunso.)

Ate: Nakabihis nako. Ano ka ba.. 7:30 na.. ang kupad mo tlga. Mauna nako.

Ayon, naiwan na naman ako. Daig ko pa c flash kung makakilos ng nalaman kong 7:30 na pala. Ayon sa awa ng Diyos, at exactly 8am naka abot ako sa room namin. Tahaha.. Bilib na talaga ako sa talent ko. Naiwan ko pa pala panyo ko at wallet sa kusina. Asar.Buti na lang may barya pa ako sa bag. Pwede na pang snack ng torun.

Natapos na naman ang araw na’to sa inaasahan ko. 6pm na, kaya umuwi na ako sa bahay. Dahil sa dalawa lang kami ni ate sa bahay at 9pm pa umuuwi si ate. Lagi ako nag didinner alone sa bahay. Solo ko ang table. Walang kaagaw sa pagkain.

Palabas na ako ng gate ng mag ring ang cp ko. Ayon. xD nagtext pala ang mabait kong boyfriend. Hahaha.. Buti naman nakatext na rin xa. Araw-araw di niya nakakalimutan magtext sakin. Lalo na sa gabi. Kaya lage na lang ako unlimited text at call. Masaya. Masarap sa pakiramdam na may taong nagmamahal at nag cacare lalo na kung feeling mo ang boring ng life.

Mag 6 months na kami ni Lewon. Kahit na pareho kaming pasaway minsan, nagkakaintndahan naman kami. Masaya kahit na di maiiwasan na may away. Ayos na sana kami dalawa eh. Kaso Long-distance. 4 months ago, isinama xa ng mama niya sa manila upang dun muna ng isang taon.

*flashback*

Lewon: Mahal kita Jenna. Alam mo yon. Kaya mo ba maghintay ng kahit isang taon lang? Babalik ako. Promise. Babalik ako para sayo.

Jenna: Isang taon lang? Matagal yon huh. Maganda pa naman ako. Baka may makilala ako dyan sa tabi tabi. Mahalin ko bigla. Pano yun?

Lewon: Jenna naman eh.. Nagpapatawa ka ba? Pag ginawa mo yun. Sige ka maghahanap din ako dun. (hinawakan niya ang kamay ko.. magkaharap kami.. di ko malilimutan ang mukha niya sa panahon na yon. Ang mga mata niyang nkatitig din sa mga mata ko. Ang makinis niyang mukha. Malambot niyang pisngi. Oo langit na.. Langit ang mkapiling xa)

Jenna.. Kung gagawin ko man yon. Sisiguraduhin ko na isang katulad mo ang mahahanap ko. Pero walang papantay sayo dito sa puso ko. Sana ipangako mo sa akin na maghihintay ka.

Niyakap ko lang xa sa oras na yon. Binulong ko sa kanya na mahal na mahal ko siya.

Namimiss ko xa araw-araw. Araw-araw hinihiling ko na sana nandito xa.

“JENNA!!!!” napalingon ako.. may sumigaw ng pangalan ko.

Si Yen pala. Classmate ko at pareho kami ng course nia.

Yen: Jenna join ka aman sa tambayan. Dun lang malapit sa college building. mrami tao dun. Meet new friends.

Jenna: ay di ako interested eh. Sige uwi nako.

Yen: Ano ka ba! Cge na..

(hinila niya ako para sumama. Kaya napilitan na rin ako sumama. Kung sabagay walang tao sa bahay kaya ok na rin)

Nakaabot na kami sa sinasabi ni yen na tambayan.

May 10 tao na ako nakikita dun sa maliit nilang tambayan. May mga bench at mahabang mesa. Nag jajamming pala sila. Ipinakilala ako ni Yen sa kanila. May familiar faces pro ung iba di ko kilala. Maliit sila na grupo ng mga mahilig sa music. Kaya halos sa kanila may guitar or di kaya ibang instrument pang acoustic. Napansin ko rin na pang acoustic songs mga kinakanta nila. Kaya pala matagal umuwi c Yen dahil dito.

Naupo ako sa tabi ni Yen. Nag may biglang yumakap sa akin. Damang dama ko ang braso nia nakayakap sa baywang ko. Nang lumingon ako. Isang halik sa pisngi ang aking naramdaman. “ BABY koi! Hahaha Miss you..” katagang binitawan ng lalaking nkayakap sa akin. nabigla ako sa mga pangyayari. Nang mkita ko ang kanyang mukha. Tiningnan niya ako. Pareho kaming gulat sa pangyayari.. Bumitiw siya sa pagkakayakap niya sa akin. Nasampal ko siya. “BASTOS!” sambit ko na may halong pagkagulat pa sa pangyayari. “taena! Kala ko c Misty!” sabi ng lalaking manyak ata.Nagulat silang lahat. Halata sa mukha eh..